Transkutana električna nervna stimulacija (TENS) funkcioniše na principima modulacije bola putem perifernih i centralnih mehanizama. Isporukom niskonaponskih električnih impulsa putem elektroda postavljenih na kožu, TENS aktivira velika mijelinizirana A-beta vlakna, koja inhibiraju prenos nociceptivnih signala kroz dorzalni rog kičmene moždine, fenomen koji opisuje teorija kontrole vrata.
Nadalje, TENS može izazvati oslobađanje endogenih opioida, poput endorfina i enkefalina, koji dodatno smanjuju percepciju boli vezivanjem za opioidne receptore u centralnom i perifernom nervnom sistemu. Trenutni analgetski efekti mogu se manifestovati u roku od 10 do 30 minuta nakon početka stimulacije.
Kvantitativno, klinička ispitivanja su pokazala da TENS može dovesti do statistički značajnog smanjenja VAS rezultata, obično između 4 i 6 bodova, iako varijacije zavise od individualnih pragova boli, specifičnog stanja boli koje se liječi, položaja elektroda i parametara stimulacije (npr. frekvencije i intenziteta). Neke studije sugeriraju da više frekvencije (npr. 80-100 Hz) mogu biti efikasnije za liječenje akutne boli, dok niže frekvencije (npr. 1-10 Hz) mogu pružiti dugotrajnije efekte.
Sveukupno, TENS predstavlja neinvazivnu dodatnu terapiju u liječenju akutne boli, nudeći povoljan omjer koristi i rizika, a istovremeno minimizirajući ovisnost o farmakološkim intervencijama.
Vrijeme objave: 07.04.2025.
